بدیل بن ورقا (قرآن)بدیل بن ورقا، از بزرگان قبیله خزاعه و صحابی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بود، که برخی مفسران، نزول آیات ۶۷ - ۶۸ حج را در رابطه با جدال او با مشرکان می‌دانند. ۱ - داستان بدیلبرخی مفسران، نزول آیات۶۷ - ۶۸ حج را در پی جدال بدیل و تنی چند از مشرکان با مسلمانان، درباره خوردن گوشت مردار دانسته‌اند. [۴]
غررالتبیان، ص۲۵۴.
نیز براساس نقلی، مقصود از «و ان کثیرا» در آیه ۱۱۹ انعام کسانی چون بدیل‌اند که براساس هوا و هوس، حرام و حلال را بدون آنکه از آیین و شریعتی سرچشمه گرفته باشد، تغییر می‌دادند. ۲ - تفسیر آیاتگویا کفار از اهل کتاب و یا مشرکین وقتی عبادات اسلامی را دیده‌اند و چون برای آنها نوظهور بوده چون نظیر آن را در شریعت‌های سابق، یعنی شریعت یهود ندیده بودند لذا در مقام منازعه با آن جناب بر آمده‌اند که این نوع عبادت را از کجا آورده‌ای ما این طور عبادت در هیچ شریعتی ندیده‌ایم اگر این قسم عبادت از شرایع نبوت بود، و به عبارت دیگر اگر تو که آورنده این عبادتی پیغمبر بودی باید مردم خدا پرست که از امت‌های انبیاء گذشته‌اند آن را می‌شناختند. و خدای تعالی جواب داده که هر امتی از امت‌های گذشته عبادتی داشته‌اند که آن قسم خدا را عبادت می‌کردند، و عبادت هیچ امتی به امت دیگر منتقل نمی‌شده چون خداوند با هر شریعت، شرایع قبلی را نسخ می‌کرد و بهتر از آن را می‌آورد، چون افکار امت‌های بعدی ترقی یافته‌تر از قبلی‌ها بود و استعداد عبادتی کاملتر و بهتر از سابق را یافته بودند، پس همیشه عبادت سابقین در حق لاحقین نسخ می‌شد، پس دیگر معنا ندارد که شما با پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم نزاع کنید که چرا طریقه عبادتت شبیه به طریقه سابقین نیست. و چون نهی ایشان از منازعه به معنای دلخوش داشتن رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، و نهی آن جناب از اعتنا کردن به اعتراضات آنها است، لذا جمله، و ادع الی ربک، تو به کار دعوت به سوی پروردگارت بپرداز، را بر آن جمله عطف نموده، گویا فرموده: ناراحت مشو و اعتنایی به منازعت آنان مکن، تو به آنچه مامور شده‌ای (یعنی به دعوت به سوی پروردگارت) بپرداز. آن گاه همین مطلب را با جمله، انک لعلی هدی مستقیم، تعلیل کرد، و اگر هدایت را مستقیم خواند با اینکه مستقیم صفت راهی است که به هدایت منتهی می‌شود، از باب مجاز عقلی است. ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۴، برگرفته از مقاله «بدیل بن ورقا». |